Tracks!

Hallo allemaal!

De tijd vliegt en het is alweer zo'n twee weken geleden dat ik mijn laatste update geschreven heb. Inmiddels ben ik in Motueka, vlakbij Abel Tasman National Park! Maar ik heb jullie achtergelaten op de ferry naar Picton...

In Picton zijn Joren en ieder een beetje een eigen leven gaan leiden. Joren heeft een dag een deel van de Queen Charlotte track gelopen, maar omdat ik de hele track een paar dagen later wilde doen, ben ik die dag ergens anders gaan wandelen, de Snout track. Dat is een wandeling op een landtong vanuit Picton. Uiteindelijk kom ik uit bij het uiterste puntje daarvan en had ik een prachtig uitzicht op de Queen Charlotte Sound!

Op de derde dag in Picton vertrok ik heel vroeg in de ochtend met de watertaxi naar de start van de Queen Charlotte track. Joren sliep nog, maar gelukkig hadden we de avond daarvoor al afscheid genomen, want hij vertrok later die dag al richting Abel Tasman. Het eerste deel van de track liep ik samen met een Duitse man die in onze hostelkamer sliep. Hij deed alleen de eerste 15km, maar we hebben gezellig gekletst en de kilometers vlogen voorbij! De overige 12km die dag liep ik in m'n eentje, wat ook wel rustgevend werkt! Lekker op m'n eigen tempo doorlopen en genieten van de uitzichten. Toen ik aankwam op de campsite kon ik mijn backpack ophalen bij de steiger (lang leve gratis Pack Transfer!) En mijn tent opzetten. Naast me stonden twee dames die dezelfde tent hadden, toevallig genoeg. Die avond sprak ik hen ook toen iedereen aan het koken was in de cooking shelter. De dames (rond een jaar of 60) waren bezig met een track die loopt van Cape Reinga (het noordelijkste puntje van het Noordereiland) naar Bluff (het zuidelijkste puntje van het Zuidereiland). De afgelopen 3 maanden hadden ze het noordereiland gedaan en nu waren ze net begonnen aan het zuiden. Een indrukwekkend verhaal! Misschien kom ik ooit nog terug om ook zoiets te doen! :)

De tweede dag liep ik weer alleen. Het was een flinke klim en het grootste deel van de wandeling liep over de toppen van de heuvels. Veel uitzichten dus, alle kanten op! Er was ook een uitzichtpunt een stukje van de track af, waar ik een 360 graden uitzicht had over de sounds. Prachtig in de ochtendzon! Het laatste stukje van de dag kwam ik een Duitse man tegen (niet dezelfde als de dag ervoor xD) en met hem liep ik tot de campsite. Daar stond ik naast een gepensioneerd Zwitsers stel met een campervan. Toen ze zagen dat ik water wilde gaan koken voor drinkwater (filter vergeten... suf!) Gaven ze me een grote fles bronwater! Superlief :) Later kreeg ik ook nog een glaasje wijn van ze en na het eten nodigden ze me nog binnen uit voor een kopje koffie, want het was maar koud buiten. Een heel gezellige avond, hoewel het niet helemaal binnen mijn eigen leeftijdsgroep was...

De laatste dag liep ik helemaal alleen, maar de laatste 21 kilometer vielen me wel zwaar na al twee dagen nog langere afstanden gelopen te hebben. Bij het einde ben ik dan ook meteen lekker bij een picknicktafel gaan zitten met mijn overgebleven salami om aan te knabbelen (jummie!). De Duitse man van de dag daarvoor kwam even later ook bij het einde aan, dus daar heb ik nog even mee zitten kletsen tot de watertaxi kwam om ons terug te brengen naar Picton. En wat een heerlijke douche heb ik daar genomen, na 3 dagen zonder!

De volgende dag heb ik gelift naar Nelson. Ik wou alleen gaan, maar op mijn liftplek stond al een Amerikaans meisje dat naar een plaatsje tussen Picton en Nelson toe wilde, dus toen besloten we maar samen te liften! We werden opgepikt door een Duitse (verrassing!) Jongen die naar Nelson ging. Dat was een gezellige rit! In Nelson ben ik twee nachten geweest en heb er vooral informatie ingewonnen voor Abel Tasman, geregeld dat ik in Motueka kon verblijven en ik ben een dagje de stad in geweest. Heerlijk :) De tweede avond ben ik met een meisje uit mijn dorm (uit Duitsland :P Toevallig sliep zij in Taupo ook al onder mij) naar de bioscoop geweest, naar 12 Years a Slave. Erg indrukwekkende film!

Na Nelson ben ik gaan liften naar Motueka. Stom genoeg was ik vergeten mijn waterfles te vullen, en daar stond ik dan in de brandende zon! Gelukkig was ik al na een uur in Motueka (kreeg nog een lift van een Nederlands sprekend Belgisch stel!), dus dat kwam goed. Heb die middag meteen de Abel Tasman geboekt voor de afgelopen vier dagen. De tweede dag in Motueka heb ik lekker weinig gedaan (behalve boodschappen voor Abel Tasman) en wat mensen ontmoet hier in het hostel, waarmee ik 's avonds in de dorm ook nog gezellig gekletst heb! Serieus, alleen reizen is echt moeilijk, want je blijft nooit alleen. Het is echt zo makkelijk om mensen te ontmoeten hier! Een gezellige boel :)

En dan Abel Tasman. Ik ben vandaag teruggekomen (alweer zo'n heerlijke douche genomen!) En het was prachtig. Heb er 4 dagen de tijd voor genomen, zoals ik al zei, want ik liep voor het eerst met volle bepakking. En het was eigenlijk heel fijn om het zo rustig aan te doen, want zo kon ik ook nog tussendoor relaxen op alle stranden en in alle baaitjes die ik onderweg tegenkwam! Wederom was het weer onmogelijk om alleen te blijven, want de eerste dag liep ik met een meisje uit m'n dorm en die avond op de campsite kwam ik al meteen een Duits meisje tegen waarmee ik aan de praat raakte. We spraken af om de volgende dag samen vroeg op te staan om bij laagwater de oversteek te maken naar Torrent bay, want dat scheelde 4 km omlopen. Dus om 7u in de ochtend stonden we in het licht van de opkomende zon in de baai, tussen alle schelpdiertjes. Die tweede dag was ook meteen de langste dag, maar we hebben genoeg tijd genomen om af en toe onze rug even wat rust te geven van de zware tas.

Die middag kwamen we rond 15u aan bij mijn campsite, maar het andere meisje moest nog even wacht op laag water om de volgende oversteek al te maken, want haar campsite lag aan de andere kant. We spraken af dat ik haar de volgende ochtend (na mijn eigen oversteek) op zou halen op haar campsite zodat we weer samen konden lopen. Die avond heb ik in de lege baai (laagwater!) De zonsondergang gekeken en daarna raakte ik aan de praat met een Australische jongen en een Zweeds meisje, die die jongen zijn verjaardag aan het vieren waren met een cupcake met een lucifer als kaarsje (je moet roeien met de riemen die je hebt...). Met hun heb ik gezellig zitten kletsen en we spraken af om de volgende ochtend met z'n drieen de oversteek te maken. Dus de volgende ochtend stonden we om 7:30 met onze blote voeten in het ijskoude zand. Dat voelt niet fijn, maar gelukkig was het wel prachtig daar in de baai, dus dat maakt het weer een beetje goed. Na de oversteek was het maar een half uurtje naar de campsite van het Duitse meisje, maar zij was nog niet wakker. Ik heb haar wakker gemaakt en terwijl zij haar spullen inpakte ben ik alvast met de andere twee naar het strand gegaan voor een uitgebreid ontbijt. Wat een prachtig plekje was dat! Het was een enorm lang strand en het was he-le-maal leeg. Het zonnetje scheen, het uitzicht was mooi en het ontbijt was lekker. De ultieme vrijheid, daar in de middle of nowhere!

De rest van de dag hebben we ook heel rustig aan gedaan (we hoefden toch maar 13km ofzo) en ik kwam om een uur of 5 aan op de campsite (onderweg hebben we de andere twee achtergelaten bij de watertaxi en een Duitse jongen en een Noorse jongen opgepikt, die we ergens anders ook weer achterlieten bij een campsite). Waar ik weer twee Duitse jongens ontmoette (serieus, het is een plaag. Ik heb al mensen naar ze horen verwijzen als 'germs') die een kampvuur maakten. En het is al flink koud 's avonds en 's nachts, dus dat was niet verkeerd! Vanochtend heb ik lekker uitgeslapen, want ik hoefde eindelijk geen laagwater-oversteek te maken. En ik had nog maar 3 uur te lopen en mijn watertaxi ging pas na drieen. Dus ik kon mijn tentje drogen in de zon, scheelt weer gedoe in het hostel! Het laatste dagje heb ik alleen gelopen en het was voornamelijk klimmen, want de hoogste heuvel van de track stond op het programma. Toen ik eindelijk (bezweet en hijgend) bij de top aankwam, was het uitzicht zeeeeerrrr de moeite waard. Ik kon de hele lengte van de Golden Bay zien, tot het uiterste puntje! Erg mooi.

De watertaxi was nog een mooie ervaring: toen we terug aankwamen in Marahau werden we met boot en al uit het water op de trailer gezet en achter een trekker naar het kantoor van Aquataxi gereden, waar we overstapten op een bus terug naar Motueka. Een aparte ervaring, in een boot op de weg zitten, je voelt je een beetje suf in je zwemvestje!

Hier terug heb ik heeeeeeeerlijk gedouched (want ik stonk natuurlijk een uur in de wind na vier dagen zwoegen in de zon) en fish & chips gegeten. Dat had ik wel verdiend dacht ik zo :) Morgen ga ik naar Takaka voor een paar daagjes relaxen, voordat ik terugga naar Nelson voor mijn voorbereidingen voor de Heaphy track! Zo hou je jezelf bezig.

Voor nu welterusten en tot de volgende blog allemaal!