Ferry-tale

Hallo allemaal!

Ik schrijf jullie vanaf de ferry in Wellington, die over een kwartiertje vertrekt naar Picton (jawel, het zuidereiland dus!). Vandaag is het ook precies een maand geleden dat we uit Nederland vertrokken zijn, dus dat hebben we goed uitgekiend. Tijd voor een update!

Ik heb jullie achtergelaten vlak nadat we in Hobbiton geweest waren. Na Rotorua zijn we vertrokken naar Taupo, waar we in het gezellige Rainbow Lodge verbleven. We waren daar samen met een Nederlands meisje aangekomen die we al kenden uit Rotorua en we hebben meteen bij aankomst in Taupo samen met haar de Tongariro Crossing geboekt voor de volgende dag. Dat schijnt de mooiste eendagswandeling van Nieuw Zeeland te zijn en als bonus kun je ook nog eens Mt Ngauruhoe opklimmen, die in de Lord of the Rings films is gebruikt als Mount Doom.

De volgende dag was dan ook veelbelovend: het zonnetje scheen en vol goede moed stonden we om 6:30 (!) Op de pendelbus te wachten. Volgens onze aardige buschauffeur zou het inderdaad een mooie dag worden. Heel even leek het in het water te vallen toen de bus halverwege stuk ging (een teken?), maar we werden al snel opgepikt door een andere bus. Bij het national park aangekomen bleek dat de bergtoppen nog wel in de wolken lagen, maar onze chauffeur (die natuurlijk veel meer van dat soort dingen weet dan wij) wist zeker dat de zon er wel voor zou zorgen dat die wolken zouden verdwijnen. Nou niet dus. Het eerste stuk van de wandeling was prachtig en we hadden mooi uitzicht tot we bij de afslag naar Mt Doom (sorry, het klinkt gewoon cooler) kwamen. Daar liepen we een wolk in, waardoor het te gevaarlijk was om naar de top te gaan. Die wolk hebben we de 14 km daarna ook niet meer verlaten, waardoor we dus niks hebben gezien van die zogenaamd mooiste wandeling! Mooi dat ik in mei terugga om hem alsnog te doen! :)

Na de wandeling hebben we in het hostel Stefan ontmoet, ons nieuwe Duitse kamergenootje. Samen met hem en Annelieke zijn we, op aanraden van onze Tongariro-buschauffeur, naar de hot pools even verderop gegaan om onze spieren een beetje rust te geven. Met twee flesjes wijn. Onderweg hebben we ook nog Vanessa ontmoet, een ander Duits meisje. In het warme water konden we met z'n allen heerlijk genieten van de wijn en de zonsondergang en het uitzicht op de rivier, waar we ook nog lekker in konden zwemmen als we het even te warm kregen. De volgende dag hebben we alleen maar films gekeken (Iron Man en The Hobbit) en daarna zijn we weer met z'n vijven de hele avond naar de hot pools gegaan. Heerlijk! Mijn camera is die avond wel bijna overleden. Blijkbaar is hij in warm water wat minder waterdicht, want ineens leek hij kortsluiting te maken en deed ie niks meer. Ik heb hem die avond in een zak rijst gelegd en de volgende ochtend deed hij het gelukkig wel weer, alleen denkt hij nu continue dat de batterij bijna leeg is... Maargoed, hij doet het nog!

De dag daarna hadden we pas 's avonds een bus naar Napier, dus overdag zijn we nog naar Huka Falls gelopen. Behoorlijk indrukwekkend! De rivier versmalt ineens en stroomt over een afstand van enkele tientallen meters door een kloof, wat heel wat gebulder oplevert. Mooi om te zien!

En dan 's avonds door naar Napier. De rit er naartoe was al prachtig, wat een fantastisch heuvellandschap waar we doorheen reden! Napier zelf is een Art Deco stadje. In 1931 was er een grote aardbeving, waardoor het stadje vrijwel helemaal verwoest werd. Het is toen opnieuw opgebouwd in de stijl waarin het nu staat en is daardoor nu een grote toeristische trekpleister. We wilden onze eerste ochtend in Napier eigenlijk gebruiken om alvast verblijf in Wellington te boeken, maar dat was nog niet zo makkelijk. We wilden daar vrijdag de 14e aankomen, maar omdat er die zaterdag een festival zou zijn, ware ALLE hostels vrijdag en zaterdagavond vol. Daardoor waren we de twee dagen daarna ook nog bezig met het zoeken van accomodatie, via couchsurfing, campings etc. Uiteindelijk wilden we dan maar twee nachten extra in Napier blijven en zondag naar Wellington gaan (wat jammer was, want we zouden ons Duitse kamergenootje uit Taupo meeten dat weekend. Hij ging maandag door naar Picton). Maar toen we het hostel in Wellington belden, hadden ze nèt 2 afzeggingen gehad voor zaterdag. Yay! Toch al op zaterdag naar Wellington dus.

In Napier hebben we het verder gewoon heel rustig aan gedaan. Een dagje rondgelopen, Joren heeft een gitaar gekocht. We zijn een middagje naar het aquarium geweest, waar we ook onze eerste kiwi's hebben gespot! Verder zijn we naar de spa pools geweest om een beetje te relaxen. Ik besloot daar wat baantjes te gaan trekken, maar even later kwam er een Nieuw Zeelandse man bij in mijn baan en die vertelde mij op niet zo vriendelijke toon dat ik toch echt aan de goede kant moest gaan zwemmen. Op roltrappen houden ze gewoon rechts, maar ik moet maar gewoon begrijpen dat zwemmen dan wel weer links moet, want ze rijden ook links. Logisch toch? XD

Op zaterdag zijn we dus naar Wellington vertrokken met een hele vroege bus. Die middag hadden we meteen met Stefan afgesproken (ons Duitse kamergenoote uit Taupo dus). Hij zou ons bellen als hij klaar was met zijn lunch, maar we liepen hem zowaar midden in het centrum al tegen het lijf! Toen zijn we met z'n drieen naar een heel gezellig koffietentje geweest om te chillen en bij te komen van de busreis. Die avond zijn we nog met wat flesjes cider naar het strand gegaan. Relaxed!

De volgende dag zijn we, wederom met Stefan, naar de Weta Cave geweest. Dat is de workshop waar de movie props voor onder andere Lord of the Rings en The Hobbit gemaakt zijn, maar ook voor veel andere films. We kregen een rondleiding en mochten overal aan zitten (alleen helaas geen foto's maken). Het is een beetje ontgoochelend als je voor het prachtig gemaakte harnas van Sauron staat en je hem vervolgens een hand mag geven en dan blijkt dat het helemaal van superlicht plastic is. Aparte ervaring :) 's Avonds zijn we naar de Botanical Gardens geweest, waar vandaan we een mooi uitzicht over de hele stad hadden. We hebben daar gepicknickt met z'n drieen, Joren heeft wat gitaar gespeeld en we hebben wat spelletjes gedaan. Wederom heel chill.

Toen Stefan de volgende dag weg was, zijn Joren en ik na een uitgebreid ontbijt in het hostel naar Te Papa geweest, het enorme nationaal museum in Wellington. Dat gaat over de geschiedenis van Nieuw Zeeland, zowel het land, de vulkanen, de dieren etc, als de sociale geschiedenis, dus de Maori, de geschiedenis van Nieuw Zeeland als Engelse kolonie. We zijn een hele dag zoet geweest in het museum en als we echt alles heel uitgebreid hadden willen lezen hadden we nog twee dagen nodig gehad! Maar zelfs nu hebben we al enorm veel geleerd over dit land.

Gisteren zijn Joren en ik naar de dierentuin geweest, waar we onder andere Tahi de éénbenige kiwi hebben ontmoet. Die is ooit zijn ene poot verloren door een strik en toen hebben ze samen met Weta Workshop een prothese voor hem gemaakt... Maar hij was het inmiddels zo gewend om rond te hinkelen, dat hij die prothese verder niet gebruikte. Een cool beest :)

En nu dus op de ferry naar Picton, die zojuist vertrokken is! In Picton gaan we ieder onze eigen voorbereidingen maken voor de rest van de reis, want ik wil de Queen Charlotte track doen en daarna richting Abel Tasman National Park voor nog een lange wandeling. Joren heeft minder tijd, dus hij gaat er een stukje sneller vandoor. Onze laatste dagen met z'n tweeen dus! Wel spannend om straks alleen te reizen, maar gelukkig ben ik er inmiddels wel achter hoe makkelijk je mensen ontmoet in de hostels hier, dus ik heb er vertrouwen in! En eerlijk is eerlijk, we kijken er allebei ook wel naar uit om even alleen te reizen! Binnenkort dus een nieuwe update van mij in m'n eentje. Ben benieuwd! Maar ik ga zo eerst maar eens een lekker fully cooked breakfast halen voor de bootreis :)

Tot snel!