Aan alles komt een eind...

Hallo allemaal!

Daar zijn we dan, aan het eind van de reis. Hier nog een laatste update van de afgelopen dagen in New Plymouth en Auckland!

Een weekje geleden kwam ik aan in New Plymouth, waar ik een couchsurfadres had, bij een man genaamd Daryl. Hij pikte me op van de bus en reed me meteen een rondje door de stad om me te laten zien waar de interessante attracties waren, en praktische dingen zoals de supermarkt. Heel behulpzaam! We hebben elke avond samen heerlijke dingen gekookt. Voor Daryl ook leuk, want hij is vanaf borsthoogte omlaag verlamd geraakt door een ongeluk en kan daardoor veel ingewikkeldere recepten niet klaarmaken. Met wat hulp van de couchsurfers heeft hij dus toch regelmatig een heerlijke maaltijd op tafel staan!

Ik was vooral in New Plymouth om Mount Taranaki te zien en hopelijk ook voor een deel te beklimmen. Het is toch best een grote vulkaan, die niet heel ver van de stad af staat, maar toch heb ik hem de eerste paar dagen niet echt gezien door de bewolking en heb ik me dus vooral vermaakt met een wandeling langs de kust, een bezoek aan het museum en een bioscoopje. Gelukkig was het weerbericht voor afgelopen dinsdag een stuk beter, dus toen ben ik er op uit getrokken in de hoop een beetje in de buurt te komen voor een wandelingetje. Mijn idee was om naar het visitors centre te gaan, maar omdat ik geen auto heb moest ik liften en nou bleek dat er vrijwel geen verkeer in die richting gaat... Inmiddels stond ik daar in de regen (het weerbericht klopt niet altijd helemaal hier...), dus besloot ik maar door te liften naar het plaatsje Stratford. Daar heb ik een paar uur in een cafétje gezeten, met uitzicht op de berg, wachtend tot het weer opklaarde. Toen de lucht volledig strakblauw was en ik alleen nog een grote vulkaanvormige wolk zag, ben ik maar eens die kant op gaan lopen. Helaas werd de bewolking toen weer erger, dus heb ik het maar opgegeven en ben ik terug gaan liften. Natuurlijk, toen ik een half uur later in de auto zat bij iemand, lag de berg er prachtig bij en waren bijna alle wolken weg.... Mijn chauffeur heeft me toen afgezet bij Paritutu Rock (een uitkijkpunt bij de haven), waar ik naar boven geklommen ben en van de zonsondergang genoten heb. De vulkaan lag er prachtig bij, met een laag sneeuw op de top die heel mooi oranje gekleurd werd door de zon! Dus mijn grote missie rondom het hele national park bracht me uiteindelijk op een plek nog geen 20 minuten lopen van Daryl's huis... Maar in ieder geval heb ik me niet verveeld die dag!

De volgende dag ben ik nog met Daryl mee gegaan op zijn dagelijkse ochtendwandeling langs de coastal walk. De vulkaan lag er alweer prachtig bij (als de bewolking eenmaal weg is kun je hem ook echt van overal zien!). Woensdag heeft Daryl me toen weer bij de bus afgezet en heb ik de zes uur lange tocht naar Auckland gemaakt, terug naar waar ik begonnen ben.

In Auckland slaap ik nu de laatste paar dagen bij familie, een half uurtje buiten de stad. Gisteren ben ik nog een paar uur in het centrum geweest, op een laatste souvenirjacht (ik had nog wat beloftes waar te maken :)). Verder ben ik hier vooral een beetje aan het chillen en mijn spullen aan het organiseren. Heb net een batch chocolate chip cookies gebakken, zodat ik er een aantal mee kan nemen in het vliegtuig morgen!

Jup, morgenavond vlieg ik dus. Dinsdagochtend sta ik om 9:15u (hopelijk) weer op Nederlandse bodem en kan ik aan de bitterballen! En wat een fantastische reis heb ik achter de rug! Nieuw Zeeland is een ongelooflijk mooi land waar ik zeker nog een keer terug kom. Met alles wat ik hier heb gedaan, kwamen er weer meer dingen op de lijst met dingen vaarvan ik wou dat ik er tijd (en geld) voor had... Ik heb genoten, angsten overwonnen en ook ontzettend veel geleerd. Alleen reizen is een ervaring die ik voor geen goud had willen missen. De vrijheid die het geeft is geweldig en ik ben erachter gekomen hoe makkelijk het is om nieuwe contacten te leggen wanneer ik toch behoefte had aan gezelschap; ik ben minder verlegen en minder onzeker dan voorheen. Ik heb ook de keerzijde ontdekt: het was niet makkelijk om mensen te ontmoeten, net een band beginnen op te bouwen en dan weer afscheid te moeten nemen. Ik realiseer me daardoor hoe belangrijk het is om goede vrienden en familie om me heen te hebben die weten hoe ik in elkaar steek! Deze reis was een fantastisch nieuw begin voor een pas afgestudeerde psycholoog. Ik weet nog steeds niet wat mijn droombaan is, maar ik weet nu wel dat dat niet uitmaakt. Het heeft geen zin om me daar zorgen om te maken, ik heb hier geleerd het leven per dag te bekijken en de Kiwi-attitude van 'no worries' probeer ik absoluut mee naar huis te nemen! Het belangrijkste is genieten van de korte tijd die we hier op deze aardbol hebben. En als ik dat hier de afgelopen paar maanden niet gedaan heb, weet ik het ook niet meer!

Het was me een eer en waar genoegen om jullie als thuisfront op deze manier op de hoogte te houden en ik kijk ernaar uit om jullie allemaal weer te zien over een paar dagen!

Tot de volgende reis! (En die gaat er absoluut komen... Ik heb de betekenis van het word 'wanderlust' gevonden!)