West coast awesomeness!
Door: Jiska
Blijf op de hoogte en volg Jiska
28 Maart 2014 | Nieuw Zeeland, Lake Tekapo
Hallo allemaal!
Sinds mijn vorige blog ben ik helemaal afgedaald langs de westkust, dus tijd voor een update. Vlak na mijn vorige blog vertrok ik namelijk naar Punakaiki. Dat is eigenlijk helemaal geen plaats, want er is niet eens een supermarkt. Dus met mijn tas vol aardappels en vieze vacuum-verpakte worstjes zat ik in de bus naar het zuiden. Het hostel dat ik had geboekt in Punakaiki ligt ook eigenlijk helemaal niet in Punakaiki, maar drie kwartier lopen er vandaag. Gelukkig was de buschauffeur heel aardig en zette me voor de deur af, zodat ik niet het hele stuk hoefde te lopen met al mijn bagage! Het hostel bleek erg mooi te zijn, verdeeld over meerdere huisjes die verspreid lagen tussen het regenwoud. Mijn huisje lag helemaal bovenaan de heuvel (het dichtst bij de weg) en keek uit over zee! De eerste avond zaten er wel wat andere mensen in het huisje, maar niemand anders in mijn dorm. Dus ik sliep voor het eerst in een maand of twee alleen op een kamer; geen snurkende mensen, geen mensen die laat thuiskomen, maar heerlijke stilte!
Ik ontmoette twee Deense jongens die in het hostel zouden gaan WWOOFen (werken voor een bed en eten) en we speelden gezellig met z'n alleen pool in de speelkamer (die direct tegen de rotswand aan is gebouwd! Heel gaaf) en later nog wat kaartspelletjes. De volgende dag moesten zij voor het eerst aan het werk en liep ik de drie kwartier naar de Pancake rocks, de enige reden dat mensen ook echt naar Punakaiki komen. De rotsen zelf zijn best leuk om te zien, maar helaas deden de blowholes het niet. Normaal gesproken met hoog tij moeten die vrij spectaculair zijn; er worden dan enorme hoeveelheden water omhoog gestuwd wat een flink explosief effect geeft. Toen ik er was was het wel hoog tij, maar blijkbaar hadden ze geen zin! Daarnaast is het er enorm toeristisch door alle bussen die daar stoppen alleen voor Pancake Rocks, dus zeker niet het mooiste dat ik gezien heb hier in Nieuw Zeeland. Na een tijdje begon het te regenen, dus ben ik maar ergens lunch gaan halen in een cafétje voordat ik terug liep. Ik ben daarna nog even naar het strandje bij het hostel gelopen, wat wel heel mooi was! Ik was op dat moment de enige daar en het was een mooi afgeschermd baaitje en een hele woeste zee! De tweede dag in Punakaiki wilde ik misschien gaan wandelen, maar ik had uiteindelijk meer zin in een dagje luieren. Alle anderen uit het huisje hadden uitgecheckt die ochtend, dus ik had het huis helemaal voor mezelf alleen tot vlak voor het avondeten! Heb de dag doorgebracht op de bank en ben flink ver gekomen in mijn boek, tot er een groep van tien man van de Stray bus binnen kwam. Zij namen meteen het hele huis over, maar gaven me wel eten en wijn en uiteindelijk heb ik een hele gezellige avond met ze gehad.
Na Punakaiki ging de reis verder naar Franz Josef, waar ik meteen na aankomst een helikoptervlucht/gletsjerwandeling heb geboekt voor de volgende dag. Toen ik daar die ochtend zat bleek dat we geluk hadden: de week ervoor waren er maar heel weinig mensen de gletsjer op geweest vanwege het weer, maar de dag dat ik ging was de eerste dag dat de meeste tochten weer doorgingen! Dus nadat we waren uitgedost in enorme schoenen en waterdichte kleding werden we met z'n allen in een klein helikoptertje gepropt. Ik had geluk en werd voorin gezet! Dus had samen met een ander Nederlands meisje het beste uitzicht op de gletsjer toen we aan kwamen vliegen. Op de gletsjer hebben we een tocht van 3 uur met een gids gedaan, wat heel gaaf was. De gletsjer is zo enorm en we liepen tussen enorme muren van ijs door! Helaas hadden we een paar Chinezen in de groep, die de neiging hadden van de groep weg te lopen om een goede foto te kunnen maken. Onze gids was dus regelmatig achter een Chinees aan aan het rennen om te voorkomen dat ze een gletsjerspleet in liepen. Na afloop van de tocht konden we nog gratis naar de hot pools in het dorp, waar ik dus na het avondeten ook met plezier gebruik van heb gemaakt. In de hot pools kwam ik de groep uit de Stray bus weer tegen (die ik in Punakaiki had ontmoet), dus dat was erg gezellig.
Na mijn twee dagen in FJ ben ik de Copland track gaan lopen. Die begint ongeveer 45 minuten rijden ten zuiden van FJ, dus ik ben gewoon vroeg in de ochtend langs de weg gaan staan om erheen te liften (één van de geologiestudenten die ik heb ontmoet op de Heaphy track kwam nog langs joggen, blijkbaar was ze in de buurt veldwerk aan het doen). Ik werd opgepikt door een Britse jongen en meisje in een camper die me bij het begin van de track af hebben gezet. De wandeling begon al met het oversteken van een rivier, dus het was meteen avontuurlijk. Daarna volgden 17 lange kilometers waarbij ik over grote rotsblokken moest klimmen en een heel stuk bergop moest lopen. Maar de uitzichten waren fantastisch en aan het eind werd ik beloond met een prachtige nieuwe hut en.... natuurlijke hot pools! In die pools liggen met uitzicht op fantastische bergen was zeker wel een goede beloning voor die zware dag wandelen. Ik kwam ook twee Amerikaanse stellen tegen die met z'n vieren een campertje gehuurd hadden om hier rond te trekken. Zij vroegen of ik de volgende dag met hen terug wilde lopen en dan konden ze me daarna meteen weer in FJ afzetten! De terugweg was ook meteen een stuk sneller, bergafwaarts. En het was bewolkt, dus veel uitzicht was er ook niet meer; een goede reden om lekker door te lopen! Dus om een uur of 2 's middags zat ik alweer in het hostel in FJ, met een adres op zak om te overnachten voor als ik ooit naar Washington ga.
Inmiddels was Joren ook in FJ aangekomen, nadat hij een rondje Zuidereiland in de andere richting had gedaan. Ik zou de volgende dag alweer door naar Wanaka, maar we zijn die avond in ieder geval samen gezellig uit eten geweest om elkaar een beetje op de hoogte te brengen van wat we de afgelopen maand allemaal hebben uitgespookt, sinds we afscheid genomen hadden in Picton! Na het eten hebben we nog een filmpje gekeken in het hostel, maar toen waren we allebei toch wel moe en zijn we op tijd gaan slapen.
De busreis naar Wanaka was prachtig, toen we door de Haast pass reden veranderde het landschap ineens van heuvels vol regenwoud naar prachtige, ruige bergen rondom Lake Wanaka. Wanaka zelf ligt direct aan het meer en het uitzicht vanuit daar is al fantastisch. Helaas was mijn eerste dag in Wanaka enigszins regenachtig, maar ik had al halve plannen om naar Puzzling world te gaan en dat is grotendeels binnen, dus dat kwam goed uit! Het is een museum voor optische illusies. Nou ken ik de meeste optische illusies wel (dat mag wel met een MSc in psychologie), maar het was leuk om er middenin te stappen :) En ze hadden een groot doolhof buiten waar ik me een tijdje heb vermaakt met het testen van een theorie voor het niet verdwaald raken in een doolhof (altijd je linkerhand aan de muur houden). Had de basic challenge op die manier in 25 minuten opgelost, waar er eigenlijk 30 tot 60 minuten voor stond. Een kleine overwinning!
De tweede dag in Wanaka was het weer volledig opgeklaard. 'S ochtends was het nog erg koud (er moest gekrabd worden!), maar uiteindelijk werd het zo'n 22 graden, dus perfect wandelweer. Ik had een Amerikaans stel ontmoet in het hostel, die met de auto naar Rob Roy Glacier zouden om te wandelen. Zij waren zo lief om me mee te nemen. De rit naar de wandeling toe, langs het meer, was al prachtig en de wandeling zelf al helemaal. We liepen door een smalle vallei naar een uitzichtpunt vanaf waar we de gletsjer konden zien. Rob Roy is een enorme, brede gletsjer en het uitzicht was fantastisch! De hele bergwand bestaat uit watervallen van de gletsjer en glinstert dus prachtig in de zon. En we zagen een lawine naar beneden storten (was best ver weg, maar toch hoorden we het bulderen!). We hebben een uurtje van het uitzicht genoten en zijn toen terug gegaan naar het hostel, waar het inmiddels zo warm was in de tuin dat we lekker in onze zomerkleding in het zonnetje konden nagenieten!
Na Wanaka ben ik vertrokken naar Lake Tekapo (dat was gisteren). De busrit daarheen was ook weer prachtig, met uitzicht op bergen en bizar blauwe meren, en op Mount Cook! Lake Tekapo is ook erg mooi en mijn hostel mag dan bijna geen ramen hebben, zodra we naar buiten stappen zitten we aan het meer. Gisteren heb ik in het hostel meteen een Engelse jongen ontmoet en we hebben per ongeluk 3 uur zitten kletsen in de dorm (iets langer dan gepland). Daarna hebben we de rest van de dag ook maar samen doorgebracht tot we uiteindelijk 's avonds aan het meer op een steen lagen om naar de sterren te kijken. Blijkbaar is dit de helderste sterrenhemel op Antarctica (?) Na, en het was inderdaad zeer de moeite waard. We hebben een paar heel indrukwekkende vallende sterren gezien :)
Vandaag ben ik Mount John opgelopen, voor het uitzicht op het meer. Het was helemaal windstil vanochtend, dus het meer was glad als een spiegel (er zijn ook vrijwel geen boten op het meer!). Prachtig om te zien, met de weerspiegeling van de bergen en de lucht. Het was een stuk warmer dan ik dacht vandaag, dus ik kwam flink oververhit terug in mijn lange broek. Toen ben ik maar even gaan zwemmen in het meer, maar mijn idee van lekker trainen was gauw van de baan... Wat is dat meer koud zeg! Uiteindelijk ben ik niet langer dan 5 minuten in het water geweest.
En dat was het dan weer met mijn avonturen. Afgelopen nacht om middernacht was ik exact halverwege mijn trip, dus ik zit nu in de tweede helft. Ineens gaan we richting het einde. Wat mij betreft hoeft dat voorlopig nog niet, maar het is niet anders. Ik weet nu al dat ik dit land en de vrijheid van het reizen enorm ga missen als ik weer thuis ben! Maar gelukkig kan ik jullie dan wel allemaal weer zien, dus heb ik toch iets om naar uit te kijken ;) Maar voor nu heb ik nog ruim twee maanden te gaan, dus gelukkig kan ik nog een tijdje genieten!
Tot de volgende keer allemaal!
Sinds mijn vorige blog ben ik helemaal afgedaald langs de westkust, dus tijd voor een update. Vlak na mijn vorige blog vertrok ik namelijk naar Punakaiki. Dat is eigenlijk helemaal geen plaats, want er is niet eens een supermarkt. Dus met mijn tas vol aardappels en vieze vacuum-verpakte worstjes zat ik in de bus naar het zuiden. Het hostel dat ik had geboekt in Punakaiki ligt ook eigenlijk helemaal niet in Punakaiki, maar drie kwartier lopen er vandaag. Gelukkig was de buschauffeur heel aardig en zette me voor de deur af, zodat ik niet het hele stuk hoefde te lopen met al mijn bagage! Het hostel bleek erg mooi te zijn, verdeeld over meerdere huisjes die verspreid lagen tussen het regenwoud. Mijn huisje lag helemaal bovenaan de heuvel (het dichtst bij de weg) en keek uit over zee! De eerste avond zaten er wel wat andere mensen in het huisje, maar niemand anders in mijn dorm. Dus ik sliep voor het eerst in een maand of twee alleen op een kamer; geen snurkende mensen, geen mensen die laat thuiskomen, maar heerlijke stilte!
Ik ontmoette twee Deense jongens die in het hostel zouden gaan WWOOFen (werken voor een bed en eten) en we speelden gezellig met z'n alleen pool in de speelkamer (die direct tegen de rotswand aan is gebouwd! Heel gaaf) en later nog wat kaartspelletjes. De volgende dag moesten zij voor het eerst aan het werk en liep ik de drie kwartier naar de Pancake rocks, de enige reden dat mensen ook echt naar Punakaiki komen. De rotsen zelf zijn best leuk om te zien, maar helaas deden de blowholes het niet. Normaal gesproken met hoog tij moeten die vrij spectaculair zijn; er worden dan enorme hoeveelheden water omhoog gestuwd wat een flink explosief effect geeft. Toen ik er was was het wel hoog tij, maar blijkbaar hadden ze geen zin! Daarnaast is het er enorm toeristisch door alle bussen die daar stoppen alleen voor Pancake Rocks, dus zeker niet het mooiste dat ik gezien heb hier in Nieuw Zeeland. Na een tijdje begon het te regenen, dus ben ik maar ergens lunch gaan halen in een cafétje voordat ik terug liep. Ik ben daarna nog even naar het strandje bij het hostel gelopen, wat wel heel mooi was! Ik was op dat moment de enige daar en het was een mooi afgeschermd baaitje en een hele woeste zee! De tweede dag in Punakaiki wilde ik misschien gaan wandelen, maar ik had uiteindelijk meer zin in een dagje luieren. Alle anderen uit het huisje hadden uitgecheckt die ochtend, dus ik had het huis helemaal voor mezelf alleen tot vlak voor het avondeten! Heb de dag doorgebracht op de bank en ben flink ver gekomen in mijn boek, tot er een groep van tien man van de Stray bus binnen kwam. Zij namen meteen het hele huis over, maar gaven me wel eten en wijn en uiteindelijk heb ik een hele gezellige avond met ze gehad.
Na Punakaiki ging de reis verder naar Franz Josef, waar ik meteen na aankomst een helikoptervlucht/gletsjerwandeling heb geboekt voor de volgende dag. Toen ik daar die ochtend zat bleek dat we geluk hadden: de week ervoor waren er maar heel weinig mensen de gletsjer op geweest vanwege het weer, maar de dag dat ik ging was de eerste dag dat de meeste tochten weer doorgingen! Dus nadat we waren uitgedost in enorme schoenen en waterdichte kleding werden we met z'n allen in een klein helikoptertje gepropt. Ik had geluk en werd voorin gezet! Dus had samen met een ander Nederlands meisje het beste uitzicht op de gletsjer toen we aan kwamen vliegen. Op de gletsjer hebben we een tocht van 3 uur met een gids gedaan, wat heel gaaf was. De gletsjer is zo enorm en we liepen tussen enorme muren van ijs door! Helaas hadden we een paar Chinezen in de groep, die de neiging hadden van de groep weg te lopen om een goede foto te kunnen maken. Onze gids was dus regelmatig achter een Chinees aan aan het rennen om te voorkomen dat ze een gletsjerspleet in liepen. Na afloop van de tocht konden we nog gratis naar de hot pools in het dorp, waar ik dus na het avondeten ook met plezier gebruik van heb gemaakt. In de hot pools kwam ik de groep uit de Stray bus weer tegen (die ik in Punakaiki had ontmoet), dus dat was erg gezellig.
Na mijn twee dagen in FJ ben ik de Copland track gaan lopen. Die begint ongeveer 45 minuten rijden ten zuiden van FJ, dus ik ben gewoon vroeg in de ochtend langs de weg gaan staan om erheen te liften (één van de geologiestudenten die ik heb ontmoet op de Heaphy track kwam nog langs joggen, blijkbaar was ze in de buurt veldwerk aan het doen). Ik werd opgepikt door een Britse jongen en meisje in een camper die me bij het begin van de track af hebben gezet. De wandeling begon al met het oversteken van een rivier, dus het was meteen avontuurlijk. Daarna volgden 17 lange kilometers waarbij ik over grote rotsblokken moest klimmen en een heel stuk bergop moest lopen. Maar de uitzichten waren fantastisch en aan het eind werd ik beloond met een prachtige nieuwe hut en.... natuurlijke hot pools! In die pools liggen met uitzicht op fantastische bergen was zeker wel een goede beloning voor die zware dag wandelen. Ik kwam ook twee Amerikaanse stellen tegen die met z'n vieren een campertje gehuurd hadden om hier rond te trekken. Zij vroegen of ik de volgende dag met hen terug wilde lopen en dan konden ze me daarna meteen weer in FJ afzetten! De terugweg was ook meteen een stuk sneller, bergafwaarts. En het was bewolkt, dus veel uitzicht was er ook niet meer; een goede reden om lekker door te lopen! Dus om een uur of 2 's middags zat ik alweer in het hostel in FJ, met een adres op zak om te overnachten voor als ik ooit naar Washington ga.
Inmiddels was Joren ook in FJ aangekomen, nadat hij een rondje Zuidereiland in de andere richting had gedaan. Ik zou de volgende dag alweer door naar Wanaka, maar we zijn die avond in ieder geval samen gezellig uit eten geweest om elkaar een beetje op de hoogte te brengen van wat we de afgelopen maand allemaal hebben uitgespookt, sinds we afscheid genomen hadden in Picton! Na het eten hebben we nog een filmpje gekeken in het hostel, maar toen waren we allebei toch wel moe en zijn we op tijd gaan slapen.
De busreis naar Wanaka was prachtig, toen we door de Haast pass reden veranderde het landschap ineens van heuvels vol regenwoud naar prachtige, ruige bergen rondom Lake Wanaka. Wanaka zelf ligt direct aan het meer en het uitzicht vanuit daar is al fantastisch. Helaas was mijn eerste dag in Wanaka enigszins regenachtig, maar ik had al halve plannen om naar Puzzling world te gaan en dat is grotendeels binnen, dus dat kwam goed uit! Het is een museum voor optische illusies. Nou ken ik de meeste optische illusies wel (dat mag wel met een MSc in psychologie), maar het was leuk om er middenin te stappen :) En ze hadden een groot doolhof buiten waar ik me een tijdje heb vermaakt met het testen van een theorie voor het niet verdwaald raken in een doolhof (altijd je linkerhand aan de muur houden). Had de basic challenge op die manier in 25 minuten opgelost, waar er eigenlijk 30 tot 60 minuten voor stond. Een kleine overwinning!
De tweede dag in Wanaka was het weer volledig opgeklaard. 'S ochtends was het nog erg koud (er moest gekrabd worden!), maar uiteindelijk werd het zo'n 22 graden, dus perfect wandelweer. Ik had een Amerikaans stel ontmoet in het hostel, die met de auto naar Rob Roy Glacier zouden om te wandelen. Zij waren zo lief om me mee te nemen. De rit naar de wandeling toe, langs het meer, was al prachtig en de wandeling zelf al helemaal. We liepen door een smalle vallei naar een uitzichtpunt vanaf waar we de gletsjer konden zien. Rob Roy is een enorme, brede gletsjer en het uitzicht was fantastisch! De hele bergwand bestaat uit watervallen van de gletsjer en glinstert dus prachtig in de zon. En we zagen een lawine naar beneden storten (was best ver weg, maar toch hoorden we het bulderen!). We hebben een uurtje van het uitzicht genoten en zijn toen terug gegaan naar het hostel, waar het inmiddels zo warm was in de tuin dat we lekker in onze zomerkleding in het zonnetje konden nagenieten!
Na Wanaka ben ik vertrokken naar Lake Tekapo (dat was gisteren). De busrit daarheen was ook weer prachtig, met uitzicht op bergen en bizar blauwe meren, en op Mount Cook! Lake Tekapo is ook erg mooi en mijn hostel mag dan bijna geen ramen hebben, zodra we naar buiten stappen zitten we aan het meer. Gisteren heb ik in het hostel meteen een Engelse jongen ontmoet en we hebben per ongeluk 3 uur zitten kletsen in de dorm (iets langer dan gepland). Daarna hebben we de rest van de dag ook maar samen doorgebracht tot we uiteindelijk 's avonds aan het meer op een steen lagen om naar de sterren te kijken. Blijkbaar is dit de helderste sterrenhemel op Antarctica (?) Na, en het was inderdaad zeer de moeite waard. We hebben een paar heel indrukwekkende vallende sterren gezien :)
Vandaag ben ik Mount John opgelopen, voor het uitzicht op het meer. Het was helemaal windstil vanochtend, dus het meer was glad als een spiegel (er zijn ook vrijwel geen boten op het meer!). Prachtig om te zien, met de weerspiegeling van de bergen en de lucht. Het was een stuk warmer dan ik dacht vandaag, dus ik kwam flink oververhit terug in mijn lange broek. Toen ben ik maar even gaan zwemmen in het meer, maar mijn idee van lekker trainen was gauw van de baan... Wat is dat meer koud zeg! Uiteindelijk ben ik niet langer dan 5 minuten in het water geweest.
En dat was het dan weer met mijn avonturen. Afgelopen nacht om middernacht was ik exact halverwege mijn trip, dus ik zit nu in de tweede helft. Ineens gaan we richting het einde. Wat mij betreft hoeft dat voorlopig nog niet, maar het is niet anders. Ik weet nu al dat ik dit land en de vrijheid van het reizen enorm ga missen als ik weer thuis ben! Maar gelukkig kan ik jullie dan wel allemaal weer zien, dus heb ik toch iets om naar uit te kijken ;) Maar voor nu heb ik nog ruim twee maanden te gaan, dus gelukkig kan ik nog een tijdje genieten!
Tot de volgende keer allemaal!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
